Η Αγάπη είναι το τραγούδι της Ψυχής, σε έναν κόσμο

που δημιουργήθηκε για να χορεύει στο ρυθμό του. 

Χιλιάδες άνθρωποι, όρθιοι, χειροκροτούσαν τη Θάλεια. Χειροκροτούσαν για ώρα και φώναζαν ρυθμικά το όνομά της. Εκείνη υποκλινόταν ταπεινά, ξανά και ξανά πάνω στην σκηνή. Η υπέροχη συναυλία της τους είχε χαρίσει άλλο ένα αξέχαστο βράδυ. Οι ψυχές τους ήταν γεμάτες γαλήνη από την μελώδια της φωνής της και την Αγάπη που υμνούσαν τα τραγούδια της. Ο τρόπος που τραγουδούσε ήταν σαν να μετέφερε αυτή την Αγάπη στις καρδιές όσων την άκουγαν. Ήταν σαν να μάγευε τις ψυχές τους με ένα τρόπο που έκανε αναπόφευκτη την επιθυμία να προσφέρουν κι αυτοί λίγη αγάπη στον κόσμο που την έχει τόση ανάγκη. Και οι περισσότεροι το έκαναν, ακολουθώντας το πλούσιο φιλανθρωπικό της έργο. Για αυτό το έργο άλλωστε, και τον ταπεινό τρόπο ζωής της -παρά την παγκοσμία απήχηση που είχε το όνομα της- ο κόσμος την αγαπούσε ακόμα περισσότερο και τα Μέσα την αποκαλούσαν «η Θάλεια των φτωχών» ή «η Μητέρα Τερέζα της μουσικής»!

***

Όταν ήταν δώδεκα χρόνων το ταλέντο της στο τραγούδι είχε αρχίσει ήδη να γίνεται γνωστό, μετά από την νίκη της σε έναν διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού για νέους. Εκείνη την περίοδο, η Θάλεια, προσβλήθηκε από ένα σπάνιο μικρόβιο το οποίο είχε προκαλέσει μια επικίνδυνη λοίμωξη στον λάρυγγά της. Παρά την προσπάθεια των γιατρών η λοίμωξη δεν υποχωρούσε έτσι ανακοίνωσαν στην οικογένεια ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα πλήρους παράλυσης των φωνητικών χορδών και μόνιμης απώλειας της φωνής της. Όταν η Θάλεια το έμαθε είπε πως θα προτιμούσε να χάσει την ζωή της, αφού για εκείνη δεν μπορούσε να υπάρξει ζωή χωρίς τραγούδι.

Αυτή την δύσκολη χρονική στιγμή για την μικρή τραγουδίστρια και την οικογένειά της υπήρξε ένας άνθρωπος που έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τα θαύματα που θα ακολουθούσαν στη ζωή της Θάλειας. Ήταν η αγαπημένη της θεία, αδελφή της μητέρα της. Την πήρε στο παρεκκλήσι του νοσοκομείου και της μίλησε:

«Μικρή μου Θάλεια, το ταλέντο σου είναι ένα δώρο που στο πρόσφερε ο Θεός και μόνο Εκείνος μπορεί να το πάρει πίσω. Κανένα μικρόβιο δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο μπροστά στην θεραπευτική δύναμη της Αγάπης Του. Αν αποφασίσεις να υπηρετήσεις αυτή την Αγάπη με το τραγούδι σου και ζητήσεις από τον Θεό να στο επιτρέψει, τότε είμαι σίγουρη πως θα θεραπευτείς πολύ σύντομα.»

Αυτά τα λόγια άλλαξαν την ζωή της Θάλειας για πάντα. Με δάκρυα στα μάτια προσευχήθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Ζήτησε από τον Θεό να της επιτρέψει να υπηρετήσει την Αγάπη με τα τραγούδια της και να της δώσει την δύναμη να προσπαθήσει να κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο μέσα από την μουσική της. Το πίστεψε πως Εκείνος την άκουγε κι ένοιωσε την δική Του Αγάπη να θεραπεύει την λοίμωξη. Συνέχισε να προσεύχεται για μέρες και να ευχαριστεί τον Θεό τόσο για την θεραπεία που θα της προσέφερε όσο και για τα θαύματα που πλέον γνώριζε πως θα φέρει στην ζωή της.

Μετά από μερικές ημέρες οι γιατροί, εμφανώς έκπληκτοι, ανακοίνωσαν στην οικογένεια ότι η λοίμωξη είχε υποχωρήσει και πλέον δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για τις φωνητικές χορδές της! Η Θάλεια σύντομα θα μπορούσε να επιστρέψει στο σπίτι της και τις συνηθισμένες της δραστηριότητες.

Από τότε, ποτέ δεν άφησε να περάσει μια μέρα που να μην θυμηθεί τα λόγια της θείας της. Δεν υπήρξε μέρα που να μην προσευχηθεί και να ευχαριστήσει το Θεό για τα δώρα Του. Δεν σταμάτησε ποτέ αγωνίζεται για την Αγάπη και να την υπηρετεί μέσα από το ταλέντο που της προσφέρθηκε.

***

Όλοι είχαν προσπαθήσει, με κάθε τρόπο, να την πείσουν να μην κάνει αυτό το ταξίδι. Είχαν κάνει ότι μπορούσαν για να της δώσουν να καταλάβει πως ήταν ότι πιο επικίνδυνο είχε κάνει μέχρι τώρα -και είχε κάνει πολλά παράτολμα πράγματα στην προσπάθεια της να αφυπνίσει τη συνείδηση του «πολιτισμένου» κόσμου για τα βάσανα των αδικημένων αυτού του πλανήτη. Η Θάλεια όμως τους έλεγε πως έπρεπε να χρησιμοποιήσει την προβολή που της έδιναν τα Μέσα για να δείξει στον κόσμο το χάος και την καταστροφή που είχε δημιουργήσει αυτός ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή. Ένας ακόμα παράλογος πόλεμος, στον οποίο τόσα πολλά κράτη του ανεπτυγμένου κόσμου είχαν εγκληματική συμμέτοχη. Επέμενε πως έπρεπε να κάνει αυτό που μπορούσε, διαφορετικά η επιτυχία της δεν θα είχε καμία απολύτως αξία.

Είχε αποφασίσει να πάει στην κάρδια της εμπόλεμης ζώνης για να δώσει μια δωρεάν παράσταση για τα παιδιά του πολέμου. Πίστευε πως έτσι θα ανάγκαζε τις εμπλεκόμενες πλευρές να σταματήσουν, έστω και προσωρινά, τους βομβαρδισμούς και να κερδίσει πολύτιμο χρόνο. Η φιλανθρωπική οργάνωση που είχε δημιουργήσει -και η οποία είχε βοηθήσει, όλα αυτά τα χρόνια, χιλιάδες παιδιά του πολέμου σε όλη τη Γη- είχε μαζέψει ένα μεγάλο ποσό χρημάτων από δωρεές. Ήθελε λοιπόν να εκμεταλλευτεί το χρόνο κατάπαυσης πυρός και να προσφέρει τα χρήματα αυτά για την αγορά φαρμάκων, τροφίμων και εκπαιδευτικού υλικού για την μόρφωση των παιδιών. Σκόπευε ακόμα να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την βοήθεια των στρατών για την ανέγερση νοσοκομείων και σχολειών με τα χρήματα αυτά. Ζούσε την «τρέλα» της Αγάπης, όπως είχε υποσχεθεί σε Εκείνον, κι έτσι δεν μπορούσε να συμμεριστεί τον φόβο των ανθρώπων που προσπαθούσαν, με τον τρόπο τους, να την προστατέψουν.

***

Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε σοκαρισμένος τις σκηνές που μετέδιδαν τα δελτία ειδήσεων. Η εικόνα της διάσημης και αγαπημένης τραγουδίστριας να κείτεται βαριά τραυματισμένη μέσα σε μια λίμνη αίματος, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα σώματα νεκρών ή τραυματισμένων παιδιών, ήταν ένα σοκ που δεν μπορούσε να αντέξει εύκολα ο Δυτικός κόσμος. Χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν αυθόρμητα στους δρόμους των μεγάλων πόλεων του πλανήτη διαδηλώνοντας για την ειρήνη. «Σταματήστε τον πόλεμο, σταματήστε την τρέλα» φώναζαν.

Δεν είχε καμία σημασία η προέλευση της βόμβας που προκάλεσε το αιματοκύλισμα. Έτσι κι αλλιώς ποτέ ο κόσμος δεν θα μάθαινε την αλήθεια αφού κανένας από τους θρασύδειλους και ψεύτες ηγέτες και πολέμαρχους δεν αναλάμβανε την ευθύνη. Απλά κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον. Ο κόσμος είχε βαρεθεί τα ψέματα. Ήθελε να σταματήσει ο παραλογισμός του πολέμου. Η αντίδραση αυτή έφερε αποτελέσματα. Αποφασίστηκε εκεχειρία για να γίνουν διαβουλεύσεις ανάμεσα στους ηγέτες τον κρατών και κάτω από την πίεση του κόσμου όλοι την τήρησαν μέχρι την μεγάλη συνάντηση.

***

Η Θάλεια είχε συνέλθει από το κώμα και είχε μάθει τι είχε συμβεί. Ένα θραύσμα από την βόμβα είχε καρφωθεί στο λαιμό της καταστρέφοντας για πάντα τις φωνητικές της χορδές. Υπήρχαν κι άλλα τραύματα, σε όλο της το σώμα, αλλά τα υπόλοιπα δεν θα αφήναν τίποτα περισσότερο από σημάδια. Είχε στηθεί αμέσως ένας αεροδιάδρομος για την μεταφορά της πίσω στην πατρίδα και την είχαν αναλάβει οι καλύτεροι γιατροί σε όλη την πορεία καταφέρνοντας να σώσουν την ζωή της. Ένα κομμάτι τουλάχιστον από αυτή. Ένα μεγάλο κομμάτι είχε χαθεί για πάντα μαζί με την φωνή της. Δεν θα μπορούσε να μιλά πλέον. Η αγαπημένη τραγουδίστρια εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο δεν θα τραγουδούσε ποτέ ξανά.

Για πρώτη φορά μετά από αρκετές μέρες ήταν σε θέση να σηκωθεί και να περπατήσει. Είχε θρηνήσει για τα θύματα και τον ανθρώπινο παραλογισμό από την πρώτη στιγμή που έμαθε για την αιματοχυσία. Ο πόνος αυτής της θυσίας μετριαζόταν κάπως από τα νέα για τις διαδηλώσεις του κόσμου και την εκεχειρία.

Στεκόταν δίπλα στο παράθυρο, στο δωμάτιο του νοσοκομείου, και κοιτούσε ένα όμορφο πάρκο, μια ηλιόλουστη μέρα γεμάτη χρώματα. Δεν ήταν θλιμμένη για την δική της κατάσταση. Παράξενο, αλλά δεν ήταν. Η απώλεια της φωνής της πριν από πολλά χρόνια φάνταζε ισοδύναμη με την απώλεια της ζωής. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως είχε καταλάβει πως το τραγούδι της ήταν απλά ένα μέσο που της είχε χαρίσει ο Θεός για να υπηρετήσει την Αγάπη. Τώρα ήξερε πως αυτό ήταν το σημαντικό, η υπηρεσία της αγάπης κι όχι το τραγούδι αυτό καθ' αυτό. Για κάποιο μυστήριο λόγο, ένιωθε πως Εκείνος θα της πρόσφερε έναν νέο τρόπο για να συνεχίσει. Άλλωστε ήταν περήφανη κι ευτυχισμένη για όλα αυτά που είχε καταφέρει να ζήσει μέσα από το τραγούδι όλα αυτά τα χρόνια. Για την Αγάπη που είχε δώσει και είχε δεχτεί από τον κόσμο. Για τα θαύματα που είχε δει να συμβαίνουν. Το πιο σημαντικό ήταν πως είχε ακόμα την εσωτερική της φωνή. Αυτή την φωνή με την οποία είχε τραγουδήσει όλα τα τραγούδια της πριν αυτά «γεννηθούν» στον κόσμο των ήχων. Έτσι θα μπορούσε να συνεχίσει να τραγουδά σε Εκείνον και στον εαυτό της.

«Ακριβώς το κοινό που χρειάζομαι», σκέφτηκε και χαμογέλασε.

Οι σκέψεις τις διακόπηκαν από την φωνή της νοσοκόμας που είχε έρθει για να της δώσει τα φάρμακά της. Γύρισε και είδε το οικείο πρόσωπο της κυρίας Μαρίας, μιας καλόκαρδης νοσοκόμας γύρω στα πενήντα που την φρόντιζε με αγάπη και χαμόγελο όλες αυτές τις ημέρες. Η Θάλεια παρατήρησε μια θλίψη στα μάτια και το πρόσωπο της κυρίας Μαρίας που δεν ταίριαζε με την μέχρι τώρα εικόνα της. Αφού πήρε τα φάρμακά της έγραψε στο μπλοκάκι που είχε για να μπορεί να «μιλά»:

«Είσαι καλά;»

Η κυρία Μαρία προσποιήθηκε κάτι σαν χαμόγελο και της απάντησε:

«Ναι, όλα καλά!»

Η Θάλεια, που κατάλαβε πως της έλεγε ψέματα, άνοιξε τα χέρια της και την αγκάλιασε. Η κυρία Μαρία ξέσπασε σε κλάματα και είπε:

«Η μικρή μου εγγονή... την χτύπησε αυτοκίνητο... είναι σε κρίσιμη κατάσταση...»

Η Θάλεια την έσφιξε ακόμα περισσότερο πάνω της και ασυναίσθητα άρχισε να τραγουδά με την «εσωτερική της φωνή» ένα από τα διάσημα τραγούδια της που μιλούσε για την θεραπευτική δύναμη που έχει η Αγάπη. Πριν ολοκληρώσει την πρώτη στροφή η κυρία Μαρία είχε αρχίσει να μουρμουρίζει κι εκείνη το τραγούδι. Τα δάκρυά της σταμάτησαν και στο πρόσωπό της επέστρεψε το φως της ελπίδας. Έσφιξε πάνω της την Θάλεια και αφού την φίλησε στοργικά στο μάγουλο της είπε χαμηλόφωνα «σε ευχαριστώ για το Φως» και βγήκε από το δωμάτιο έχοντας ξανά πίστη και ελπίδα στην καρδία της!

Η Θάλεια έμεινε να την κοιτά για λίγο μπερδεμένη. Σύντομα όμως, σαν επιφοίτηση, όλα καθάρισαν μέσα της. Γύρισε ξανά προς το παράθυρο με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο της. Κατάλαβε ότι τίποτε, όσο τραγικό κι αν είναι, δεν συμβαίνει τυχαία. Τώρα ήξερε! Ήξερε πως μπορούσε να συνεχίσει να τραγουδά στην υπηρεσία της Αγάπης, αλλά με ένα νέο τρόπο!

***

Η σπουδαία συνάντηση ξεκινούσε. Όλα τα κανάλια μετέδιδαν ζωντανά. Οι ηγέτες των μεγάλων κρατών θα αποφάσιζαν για το μέλλον του πολέμου. Παρά την πίεση από τις διαδηλώσεις του κόσμου σε όλη την υφήλιο, οι προβλέψεις δεν ήταν ιδιαίτερα ευοίωνες. Με τις μεμονωμένες δηλώσεις τους, τις προηγούμενες μέρες, οι ηγέτες έδειχναν πως δεν μπορούσαν να βάλουν στην άκρη τον εγωισμό και την μισαλλοδοξία τους και συνέχιζαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Οι έμπειροι πολιτικοί αναλυτές έλεγαν πως το πιο πιθανό ήταν ο πόλεμος να αρχίσει ξανά σύντομα.

Οι ηγέτες μπήκαν στη αίθουσα και πήραν τις θέσεις τους δείχνοντας σοβαροί και αγέρωχοι. Ο καθένας ήταν αποφασισμένος να δείξει στους άλλους ποιος είχε το πάνω χέρι.

***

Η Θάλεια ήταν καθισμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου και παρακολουθούσε από την τηλεόραση. Όταν όλοι οι ηγέτες κάθισαν στις θέσεις τους, άρχισε να τραγουδά με την «εσωτερική της φωνή» ένα τραγούδι της που οι στίχοι του έλεγαν για το πώς η Αγάπη μπορεί να φέρει την παγκόσμια ειρήνη και την αδελφότητα των λαών. Το τραγουδούσε και σκεφτόταν έναν-έναν τους ηγέτες σε εκείνη την αίθουσα στέλνοντας τους τα λόγια και την μουσική.

***

Οι ηγέτες μέσα στην μεγάλη και σοβαρή αίθουσα άρχισαν να τραγουδούν το τραγούδι της Θάλειας. Στην αρχή χαμηλόφωνα, διστακτικά και με απορία στα μάτια! Στην συνέχεια όμως καθώς ένωσαν, ένας-ένας, όλοι την φωνή τους σε αυτή την παράξενη «χορωδία», άρχισαν να τραγουδούν δυνατά και με χαρά τα υπέροχα λόγια. Το τραγούδι τούς είχε πραγματικά κυριεύσει. Ένιωθαν μέχρι το βάθος της καρδιάς τους το νόημα των στίχων. Σηκώθηκαν και αφού το τραγούδησαν αγκαλιασμένοι μέχρι το τέλος, μέσα στα χειροκροτήματα των ανθρώπων στην αίθουσα και τις ζητωκραυγές χαράς από κάθε άκρη της Γης, συμφώνησαν πως ο μόνος εχθρός είναι ο πόλεμος και η μόνη λύση η Αγάπη!

Βλέπετε η Αγάπη δεν χρειάζεται ήχο για να τραγουδήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Χρειάζεται μόνο να πιστέψεις πως μπορεί να τραγουδήσει μέσα από κάθε Ψυχή. Κι αρκεί ένας άνθρωπος να το πιστέψει για να αρχίσει το θαύμα! Κι η Θάλεια το πίστεψε γιατί θυμόταν τα λόγια της θειας της:

«Όταν υπηρετείς την Αγάπη ο Θεός θα εκδηλώσει τα πιο υπέροχα θαύματα μέσα από εσένα!» 

Ακόμα κι η σιωπή μπορεί να γίνει ένα υπέροχο τραγούδι όταν την γεμίσεις με Αγάπη.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο μου «ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ» μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου στο arvanitisioannis99@yahoo.com ή να αφήσει μήνυμα στο inbox στο facebook (https://www.facebook.com/johnny.arvanitis.90) ή σε ένα από τα τηλέφωνα 6974459481 και 6970258303.

Επίσης το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε:

• Στην Αθηνά, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Πρωτοπορία
• Στον Αλμυρό στο φροντιστήριο ΠΡΙΣΜΑ και στο πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα
• Στον Βόλο στο βιβλιοπωλείο "το κλου" , Ιάσονος και Αντωνοπούλου

On line παραγγελίες στις ιστοσελίδες των βιβλιοπωλείων Πολιτεία και Πρωτοπορία:

1. https://www.politeianet.gr/books/9789609566360-arbanitis-ioannis-logeion-paraxenes-meres-292210
2. https://www.protoporia.gr/paraxenes-meres-p-493773.html. 

Πρόσφατες δημοσιεύσεις