Δεδομένου ότι η ζωή είναι μια συνεχής σειρά εμπειριών, όλα τελικά με βοηθούν στο δρόμο προς την τελική μου φώτιση. - Sri Chinmoy

Ιωάννης: Ναι, αδελφέ μου, κατάλαβα, και συμφωνώ. Ας προχωρήσουμε στην επόμενη ερώτηση.

Ποιο είναι το βασικό κλειδί για την ενίσχυση της πνευματικής προόδου;

Μανατίτα: Η αναζήτηση είναι η αρχή και το τέλος του ταξιδιού. Πρόκειται για ένα μονοπάτι χωρίς γέννηση και χωρίς θάνατο. Ο Θεός δεν είναι στατικός, αλλά συνεχώς ξεπερνά τον εαυτό του. Το μήνυμα του Χριστού είναι η πεμπτουσία μιας Βασιλείας των Ουρανών, το πνεύμα των αρχών που απαιτούνται είναι κλεισμένο στους Μακαρισμούς: Συγχώρεση, Έλεος, Αγάπη, πνευματική ειρήνη ... προσευχή, τόσο λεκτική όσο και εσωτερική και ούτω καθεξής.

Ωστόσο, το κλειδί είναι να «χτυπήσεις την πόρτα» και η αυτή θα ανοίξει. Αναζητήστε και θα βρείτε. Όταν το παιδί πεινάει, φωνάζει και η μητέρα τρέχει καθώς αναγνωρίζει την ανάγκη του παιδιού. Κατά τον ίδιο τρόπο, πρέπει να επιθυμούμε, να ζητούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας το Θείο.

Η αναζήτηση συντηρεί την ένταση της εσωτερικής φλόγας, της ανάγκης του Φωτός -η εσωτερική πείνα- χωρίς την οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί τίποτα. Ο Σρι Ραμακρίσνα κυλούσε στο έδαφος μέχρις ότου το δέρμα του αιμορραγούσε: «Μητέρα», έλεγε: «Άλλη μια μέρα έχει περάσει και δεν Σε έχω δει ακόμα». Ο πλούσιος άνθρωπος έχει την δική του επιθυμία, καθώς χωρίς αυτή την ισχυρή έλξη για τα πλούτη, θα ήταν απίθανο να γίνει πλούσιος.

Η επιθυμία είναι η δύναμη αυτού του κόσμου και η αναζήτηση είναι η ένταση, η «έλξη» του Ανώτερου ή του εσωτερικού κόσμου. Ξεκινάμε το ταξίδι μας με λαχτάρα και το συνεχίζουμε με λαχτάρα ... ένας δρόμος συνεχόμενης υπέρβασης που δεν τελειώνει ποτέ, καθώς ο Θεός είναι ένας συνεχώς εξελισσόμενος Θεός.

Ένας φίλος στην Κένυα με ρώτησε πριν από δύο εβδομάδες, «πώς να αποκτήσω αυτή τη λαχτάρα;» Δύσκολο να πω. Χρησιμοποιούμε αυτή τη μικρή εσωτερική σπίθα για προσευχή και προσφορά. Για πνευματική άσκηση έως ότου μεγαλώσει και γίνει φωτεινότερη, ισχυρότερη. Όμως, χρησιμοποιούμε την δική μας προσπάθεια μόνο για να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο όπου καταλαβαίνουμε ότι όλα είναι η δική Του Χάρη. Ωστόσο, η δική μας προσπάθεια είναι πρωταρχικής σημασίας. Αυτή και η Χάρη Του είναι δίδυμες.

Ο Νισαγκάτα έλεγε ότι δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάει κάποιος. Ένας «έξυπνος» μαθητής του σήκωσε το χέρι του και ρώτησε με ζήλο: «Δάσκαλε, τότε γιατί μιλάς; »

Ο Νισαγκάτα χαμογέλασε και είπε: «Μόνο για να σας μεταφέρω στο σημείο που θα συνειδητοποιήσετε ότι η ομιλία δεν είναι απαραίτητη». Η λαχτάρα για το Θεό, η επιθυμία να κάνουμε ότι χρειάζεται για να βρεθούμε κοντά Του, μας οδηγούν τελικά σε αυτή τη βαθιά Απόλυτη Σιωπή.

Ιωάννης: Νομίζω ότι κάποιες απαντήσεις που δώσατε -όπως αυτή- έχουν τόσο πολλή πυκνότητα πληροφόρησης και γνώσης που θα μπορούσαν να είναι αρκετές για έναν αναζητητή να περάσει μήνες ή χρόνια δουλεύοντας πάνω τους! Αλλά έχουμε αναγνώστες που χρειάζονται περισσότερη βοήθεια για να καταλάβουν, γι 'αυτό ας μείνουμε εδώ για λίγο.

Θα ξεκινήσω με μια ερώτηση που έχω ακούσει πολλές φορές στις συζητήσεις μου με τους ανθρώπους.

«Χτυπάω, και φαίνεται σαν να χτυπάω για πάντα, αλλά η πόρτα δεν ανοίγει! Τι κάνω λάθος και οι προσευχές μου δεν απαντώνται;»

Μανατίτα: Αυτά μπορεί να είναι καλά ερωτήματα, αλλά δεν ταιριάζουν σε έναν αναζητητή του Θεού. Κάποιος πρέπει να είναι ανεκτικός, αυτό είναι αλήθεια, αλλά αυτά τα ερωτήματα προέρχονται από το μυαλό. Είναι από αυτά για τα οποία πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε, και αυτή η συλλογιστική δεν είναι πάντα κάτι καλό. Ευχαριστεί το μυαλό, αλλά δεν εξυπηρετεί την Καρδιά.

Τι είναι το «χτύπημα» και η αναζήτηση; Είναι οι κραυγές ή η λαχτάρα εκείνων που αγαπούν τον Θεό. Ο πνευματικά αρχάριος πρέπει να κλαίει σαν το παιδί και πάλι, ακριβώς όπως το παιδί χαίρεται στην παρουσία της μητέρας του, ο ίδιος ο αναζητητής πρέπει να ευχαριστήσει τον Κύριο. Γιατί δεν είμαι κουρασμένος μετά από τριάντα έξι χρόνια; Γιατί δεν αμφισβητώ τον Θεό;

Ο Δημιουργός και η δημιουργία είναι ένα και το αυτό, και όταν προσπαθούμε να χωρίσουμε το Απόλυτο από τις εκδηλώσεις του, θα έχουμε πάντα προβλήματα. Πρέπει να υπηρετούμε τον άνθρωπο, πρέπει να είμαστε καλοί στους γείτονές μας, να είμαστε εύκολοι στην προσαρμογή μας με τους ανθρώπους, στην εργασία, στα λεωφορεία και τα τρένα, παντού. Δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό τον οποίο δεν έχουμε δει, εκτός αν αγαπάμε τον άνθρωπο τον οποίο μπορούμε να δούμε. Μιλάω πολλά για την πνευματική ζωή, αλλά στην ουσία αυτή είναι πολύ πρακτική, πραγματική. Τι δεν είναι ο Θεός; Με αυτή την έννοια, η εξωτερική ζωή είναι επίσης η εκδήλωση Του και πρέπει να υπηρετήσουμε τον κόσμο Του για να υπηρετήσουμε Εκείνον.

Το να χτυπάμε την πόρτα πρέπει να είναι μια χαρά και όχι μια αγγαρεία. Αν είναι, τότε η Καρδιά λείπει και αν η Καρδιά λείπει, τότε η αληθινή λαχτάρα δεν είναι εκεί, αλλά η προσδοκία είναι. Η ειρήνη αρχίζει όταν τελειώνει η προσδοκία. Η υπομονή είναι τόσο απαραίτητη! Η υπομονή είναι η δυνατότητα να περιμένουμε, γνωρίζοντας από Πίστη ότι κάποιος βιώνει ή θα βιώσει τη χαρά του Κυρίου. Οι Πνευματικοί Διδάσκαλοι το απεικονίζουν με ιστορίες. Μια τέτοια πηγαίνει κάπως έτσι:

Ένας γιόγκι και ένας μεθυσμένος καθόταν κάτω από ένα δέντρο, και από μπροστά τους πέρασε ο προφήτης Ναράδα. «Ναράδα!» είπε ο Γιόγκι, «Ω! Μεγάλε υπηρέτη του Θεού, μπορείτε να μου πείτε πόσος καιρός ακόμα απομένει πριν συνειδητοποιήσω τον Θεό;» «Τέσσερις ακόμη ενσαρκώσεις», είπε ο Ναράδα. «Τέσσερις ακόμα ενσαρκώσεις!» ξαφνιάστηκε ο Γιόγκι. «Τότε κι εγώ δεν θέλω πια να γνωρίσω τον Θεό.» Σηκώθηκε και έφυγε. Τώρα ήταν η σειρά του μεθυσμένου.

«Ναράδα, ω μεγάλε υπηρέτη του Θεού! Μπορείτε να απαντήσετε στην ίδια ερώτηση και για μένα;» Ο Ναράδα τον κοίταξε και χαμογέλασε γλυκά. «Βλέπεις τα φύλλα σε αυτό το δέντρο; Τόσος είναι και ο χρόνος που θα κάνεις για να συνειδητοποιήσεις το Θεό.» Ο μεθυσμένος αμέσως σηκώθηκε και άρχισε να τραγουδάει και να χορεύει και να ευχαριστεί τον Θεό. «Αυτό σημαίνει πως κάποια μέρα κι εγώ θα γνωρίσω το Θεό.» Είπε στον Ναράδα. «Μου δώσατε ελπίδα, σίγουρα θα συνειδητοποιήσω το Θεό».

Αυτός ο μεθυσμένος είχε ελπίδα και ήταν διατεθειμένος να περιμένει. Δεν τον απασχολούσε πόσο καιρό. Έτσι ο Ναράδα τον ευλόγησε και συνειδητοποίησε τον Θεό. Έτσι βλέπετε ότι η υπομονή είναι απαραίτητη.

Όταν οι άνθρωποι είναι λυπημένοι που η πόρτα δεν ανοίγει, δείχνει έλλειψη πίστης ... μια προσπάθεια να αγαπήσουν τον Θεό με μισή καρδιά και έλλειψη επιθυμίας να υπηρετήσουν τη δημιουργία του Θεού. Η υπηρεσία διευρύνει την Καρδιά και μας κάνει να είμαστε πολύ δεκτικοί στο Πνεύμα. Μας δίνει επίσης τεράστια χαρά που δυναμώνει την υπομονή και τις προσπάθειές μας. Γιατί είναι μέσα από το δόσιμο που λαμβάνουμε. Είναι μέσα από την υπηρεσία χωρίς προσδοκίες που επιταχύνουμε την πνευματική μας πρόοδο.

Τέλος, είναι τόσο χρήσιμο να κοιτάξουμε την Πνευματικότητα από τη πλευρά της Εσωτερικής Φιλοσοφίας! Στην Εσωτερική Φιλοσοφία, αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να μεταμορφώσουμε τη φύση μας ... να είμαστε υπεύθυνοι ... να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Η Εσωτερική Φιλοσοφία είναι η μεταμόρφωση της φύσης μας. Το να ανησυχείτε για το Θεό ή για το μονοπάτι των άλλων ή για οτιδήποτε άλλο είναι κατι που θα περιπλέξει την απλότητα της Πνευματικότητας. Πρέπει να ανησυχούμε για τους καθρέφτες μας.

Ας αγαπήσουμε, ας προσευχόμαστε, ας προσφέρουμε ολόψυχα την βοήθειά μας στους άλλους, ας διαλογιζόμαστε, ας δείχνουμε ευγνωμοσύνη και γενικά ας προσπαθούμε να είμαστε καλοί και να δούμε τι θα συμβεί. Αν θέλουμε να κολυμπήσουμε, δεν μπορούμε να πούμε ότι το νερό είναι πολύ κρύο. Πρέπει να πηδήξουμε και μετά να λάβουμε οδηγίες. Να προσεύχεστε χωρίς προσδοκίες ... να αγαπάτε για χάρη της αγάπης ... να υπηρετήσετε τον άνθρωπο, την εξωτερική όψη των εκφράσεων του Θεού.

Ιωάννης: Είναι λοιπόν αλήθεια ότι οι προσευχές ενός αναζητητή του Θεού, που συνειδητοποιεί ότι όλα είναι η χάρη Του, πρέπει να είναι προσευχές ευχαριστιών και όχι παράκλησης;

Μανατίτα: Είναι καλό να ζητάς και πολλά από τα αποτελέσματα εξαρτώνται από τη φύση της ψυχής και τις περιστάσεις της. Αυτή είναι η προσευχή της ομιλίας.

Ζητάμε σοφία, σθένος, αντοχή ... όχι μικρότερο βάρος, αλλά ισχυρότερη Καρδιά. Ζητάμε τη δύναμη ή τη χάρη του Θεού να μας καθοδηγήσει ... αυτή είναι η θετική πλευρά.

Πηγαίνετε σε ένα παρεκκλήσι και ρίξτε μια ματιά στον πίνακα προσευχής, τότε θα δείτε μερικά από τα βασικά πράγματα που ζητούν οι άνθρωποι. Είναι άφθονα!

Η δεύτερη προσευχή είναι η προσευχή της Παράδοσης. Ας γίνει το θέλημά Σου μέσα μου και μέσα από μένα. Υποθέτω ότι μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει και μία τρίτη. Η προσευχή της ευχαριστίας ... της λατρείας. Μέσω της οποίας προσφέρουμε ευγνωμοσύνη.

Πριν φτάσουμε εκεί, μερικές φορές απλά ζητάμε, για τον λόγο που ανέφερα παραπάνω. Παρόλα αυτά είναι θετική, γιατί είναι φυσικό αρχικά να θέλουμε και να ζητάμε βοήθεια από το Θεό.

Αυτό είναι υγιές καθώς ο Θεός μπορεί και ανταποκρίνεται. Απλά όχι πάντα με τον δικό μας τρόπο. Άλλωστε, Εκείνος είναι που πραγματικά ξέρει τι είναι καλό για μας ... γνωρίζει την εσωτερική μας πρόοδο στην Καρδιά.

Συνεχίζεται...

Αυτό το κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου (στα Αγγλικά) με τίτλο «Manatita, The Lantern Carrier: An Esoteric Journey to Spiritual Philosophy» 

Είναι διαθέσιμο στην Amazon (εδώ) σε μορφή κανονικού βιβλίου (Paperback) αλλά και σε e-book (Kindle Edition).

Μπορείτε να το προμηθευτείτε και στον Αλμυρό από εμένα στο φροντιστήριο και από το πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα.

Καλό εσωτερικό πνευματικό ταξίδι σε όσους το διαβάσουν! Η αγάπη μου μαζί σας!

Επίσης όσοι δεν έχετε προμηθευτεί το πρώτο βιβλίο «Παράξενες Μέρες» μπορείτε να το βρείτε:

• Στην Αθηνά, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Πρωτοπορία
• Στον Αλμυρό στο φροντιστήριο ΠΡΙΣΜΑ και στο πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα
• Στον Βόλο στο βιβλιοπωλείο "το κλου" , Ιάσονος και Αντωνοπούλου

On line παραγγελίες στις ιστοσελίδες των βιβλιοπωλείων Πολιτεία και Πρωτοπορία.

Για κάθε απορία, ερώτηση ή παραγγελία μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου

• στο email: arvanitisioannis99@yahoo.com
• να αφήσει μήνυμα στο inbox στο face book (Sean Ireland)
• σε ένα από τα τηλέφωνα 6974459481 και 6970258303.

Πρόσφατες δημοσιεύσεις