Η ζωή του αναζητητή ενσαρκώνει δύο υπέρτατες πραγματικότητες: τη συνειδητή, σταθερή και ολόψυχη προσευχή μέσω της οποίας προσφέρει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Θεού, και τον αφοσιωμένο και ανεπιφύλακτο διαλογισμό που τον μεταμορφώνει σε ενεργό και συνειδητό κομμάτι του Θεού. -Sri Chinmoy

Ιωάννης: Μια άλλη κοινή ερώτηση, κυρίως από κάποιον που ακούει για πρώτη φορά για το Πνευματικό Μονοπάτι, είναι:

"Ποια είναι η διαφορά μεταξύ προσευχής και διαλογισμού;"

Μανατίτα: Όταν προσεύχομαι, μιλώ και ο Θεός ακούει. Όταν διαλογίζομαι, ο Θεός μιλά και εγώ ακούω. Αυτός είναι ένας από τους διαφορετικούς τρόπους που χρησιμοποιεί ο Δάσκαλός μου για να το εξηγήσει.

Η προσευχή είναι μια παράκληση, μια ικεσία. Ζητάμε κάτι. Μπορεί να είναι τόσο λεκτική όσο και σιωπηλή.

Ο διαλογισμός είναι η σιωπηλή επέκταση της Καρδιάς όταν ο νους είναι ήρεμος, κενός, σιωπηλός. Εδώ αισθανόμαστε την απεραντοσύνη του ουρανού. Ο Sri Chinmoy τον περιγράφει σαν να βρίσκεσαι στον πυθμένα της θάλασσας. Εκεί είναι όλα ήρεμα ... ειρηνικά ... γαλήνια. Στην επιφάνεια μπορεί να υπάρχουν πολλά κύματα, αλλά η θάλασσα σιωπά στο βυθό.

Υπάρχουν τρία στάδια της sadhana (πνευματική πρακτική), η εστίαση ή συγκέντρωση, ο διαλογισμός και σκέψη. Η σκέψη είναι μια σιωπηρή κοινωνία με το Θείο.

Ιωάννης: Λατρεύω το παράδειγμα με τον πυθμένα της θάλασσας! Είναι τόσο ακριβές!

Θα ήθελα να μας πείτε κάποια πράγματα σχετικά με τη σημασία του διαλογισμού για το Πνευματικό Μονοπάτι.

Μανατίτα: Ο διαλογισμός είναι απαραίτητος για την πνευματική ζωή. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν μέσα από την εμπειρία της ζωής, αυτό είναι αλήθεια, αλλά ο διαλογισμός επιταχύνει το ταξίδι.

Πρώτον, υπάρχει η συγκέντρωση. Αυτή είναι η δυνατότητα να εστιάσουμε την προσοχή μας σε ένα μόνο αντικείμενο, αποκλείοντας όλα τα άλλα.

Η συγκέντρωση τιθασεύει την σκέψη και μας δίνει την ικανότητα -μέσω της πρακτικής- να ηρεμούμε και να ησυχάζουμε το μυαλό.

Στην πραγματικότητα, η άσκηση, το τραγούδι, η αναπνοή, η ψαλμωδία, η προσευχή και τα παρόμοια, είναι μόνο εργαλεία για να ηρεμήσουν το μυαλό. Όταν ο νους είναι ήρεμος, τότε μπορούν να ξεκινήσουν οι υψηλότερες εμπειρίες.

Η κάθοδος των ανώτερων δυνάμεων ή η Θεία Χάρη είναι απαραίτητη για τη μετατροπή της ανθρώπινης φύσης.

Για αυτό, η ανιδιοτελής υπηρεσία, η ευγνωμοσύνη, η δεκτικότητα και η αφομοίωση με την Αγάπη, είναι απαραίτητες. Η αγνότητα είναι η ανάσα ζωής του Θεού ... η εισροή και εκροή της κοσμικής ενέργειας και του Κοσμικού Φωτός. Είναι απαραίτητο να κατέβουν οι ανώτερες δυνάμεις.

Με τον ίδιο τρόπο, η ανιδιοτελή υπηρεσία επεκτείνει την Καρδιά και μας κάνει έτοιμους να δεχτούμε τη Θεία Χάρη. Η δύναμη του Θεού ή το Φως του Θεού εισέρχεται κυρίως με ήσυχο και χαρούμενο τρόπο, όταν ο νους είναι ήρεμος, σιωπηλός, κενός. Μπορεί επίσης να εισέλθει με έναν πολύ ισχυρό τρόπο. Έτσι το κλειδί είναι να είστε ατρόμητοι, ειλικρινείς και ανοικτοί στο Φως με Πνεύμα Παράδοσης στο ανώτερό Του θέλημα.

Μην πιέζετε και μην απαιτείτε. Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε το θέλημά Του, μπορούμε απλά να παραδοθούμε σε αυτό. Ο Θεός βρίσκεται στη Δημιουργία Του και έτσι μπορούμε να Τον πλησιάσουμε υπηρετώντας τον άνθρωπο, με το Πνεύμα της Αγάπης και απελευθερωμένοι από την προσδοκία.

Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να βελτιώσουμε τη διαλογιστική μας εμπειρία.

Ο διαλογισμός είναι μια λεπτεπίλεπτη διαδικασία, αλλά γενικά αν κάποιος αισθάνεται ικανοποιημένος και ευχαριστημένος με την αλληλεπίδραση του με την Δημιουργία, αυτός ή αυτή κάνει πρόοδο.

Η εσωτερική και η εξωτερική ζωή είναι και οι δύο του Θεού και πάνε μαζί. Έτσι, καθώς προχωρούμε, οι φόβοι, η λαγνεία, το εγώ και η ανασφάλεια, η αμφιβολία και η ζήλια ... οι προσκολλήσεις και το μίσος, θα εξαφανιστούν, αργά αλλά σταθερά. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί της προόδου και όχι ο κόσμος.

Ο διαλογισμός είναι απεραντοσύνη. Είναι βαθύς, γεμάτος αγάπη για τα πάντα, ειρηνικός ... είναι γεμάτος από Θεϊκή ευχαρίστηση. Όσο πιο βαθιά πάμε, τόσο περισσότερο αγαπάμε και υπηρετούμε τον Ανώτατο μέσω της υπηρεσίας μας στον άνθρωπο ... όσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι αυτό το Σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο παρά Θεός / Συνείδηση / Πνεύμα.

Το τελευταίο στάδιό του είναι η άμεση κοινωνία ή ενότητα με την Πηγή μας.

Δεν το έχω βιώσει, αλλά καταλαβαίνω ότι τότε κάποιος μπορεί να βιώσει συνειδητά και ασταμάτητα τη δύναμη του Θεού. (Συνειδητοποίηση του Θεού)

Μία απλή τακτική για να ξεκινήσετε την πρακτική του διαλογισμού είναι να καθίσετε σε μια άνεση στάση, με το σώμα χαλαρό, και να επικεντρωθείτε στη φλόγα ενός κεριού. Με καθημερινή και τακτική πρακτική, ας πούμε 20-30 λεπτά το πρωί και το βράδυ, θα βελτιώνεστε σταδιακά. Ελπίζω αυτό να σας βοηθήσει.

Ιωάννης: Γνωρίζω τη σημασία του διαλογισμού, έχω βιώσει τα «δώρα» του, αλλά γνωρίζω επίσης ότι είναι ξένη προς τους περισσότερους χριστιανούς ή θεωρείται ακόμα και επικίνδυνη διαδικασία από μερικές χριστιανικές εκκλησίες -αν και αναφέρεται στη Βίβλο. Για παράδειγμα άκουσα μια φορά έναν ορθόδοξο ιερέα να διδάσκει νέους ανθρώπους λέγοντας:

"Ο ανατολικός διαλογισμός αδειάζει το μυαλό. Το να αδειάζουμε το μυαλό μας είναι πραγματικά ένα πολύ επικίνδυνο πράγμα, επειδή δίνει στον εχθρό χώρο να το γεμίσει με την απάτη του".

Τώρα όμως ελπίζω ότι η εξήγηση σας θα βοηθήσει εκείνους με ανοιχτό μυαλό να καταλάβουν. Ελπίζω και εύχομαι. Εκτός αυτού, πιστεύω ότι η συμβουλή του αγαπημένου μου Παύλου "προσεύχεστε χωρίς διακοπή" προσομοιώνει το τελευταίο στάδιο του Διαλογισμού που αναφέρατε. Η συνεχής εμπειρία του Θεού σε όλα όσα κάνουμε. Τι πιστεύετε γι 'αυτό;

Μανατίτα: Ο ευσεβής φόβος του Θεού. Είναι ένα θετικό βήμα, χωρίς αμφιβολία, αλλά ο Θεός είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Θέλουν να δοκιμάσουν τη ζάχαρη, αλλά να μην γίνουν ζάχαρη, εξ ου και η ιδέα ενός άδειου μυαλού. Αυτό βασίζεται στον φόβο.

Η σταγόνα που πέφτει στον ωκεανό δεν χάνει την ατομικότητά της, αλλά γίνεται ο ωκεανός. Με τον ίδιο τρόπο, η Θεία Χάρη ρέει σε ένα μυαλό που είναι ήρεμο, γαλήνιο, ήσυχο και αθόρυβο.

Η δεκτικότητα είναι πρωταρχική στην πνευματική ζωή. Οι ανώτερες δυνάμεις δεν μπορούν να εισέλθουν σε ένα ταραχώδες ή χαοτικό μυαλό. Γιατί αυτή η σιωπή του νου είναι απαραίτητη.

Οι χριστιανοί άγιοι γνώριζαν το διαλογισμό, αλλά ορισμένοι το αποκαλούσαν σιωπηρή ή αδιάκοπη προσευχή. Ο μεγάλος Saddhu Sundar Singh το χαρακτήρισε ως μια προσπάθεια να βρει τον ίδιο τον Θεό και ο περίφημος Πατέρας της Ερήμου Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τον περιγράφει ως μια αλλαγή στην Καρδιά.

Πολλά από τα χριστιανικά μοναστήρια είναι εξοικειωμένα με την προσευχή του Ιησού και την επαναλάμβαναν μέχρι να γίνει προσευχή χωρίς διακοπή.

Οι Πατέρες της Ερήμου και ειδικότερα ο Άγιος Ιωάννης, μιλάει για εσωτερική προσευχή, ως εξής:

«Πρώτα πρέπει να τηρείτε τις ακόλουθες τρεις προϋποθέσεις: Πρέπει να είστε ελεύθεροι από όλες τις φροντίδες, όχι μόνο από τις μάταιες και ανήθικες φροντίδες, αλλά και από τα καλά πράγματα.

Με άλλα λόγια, θα πρέπει να είστε νεκροί σε όλα. Η συνείδησή σας πρέπει να είναι καθαρή και δεν πρέπει να σας καταλογίζει τίποτα.

Θα πρέπει να είστε εντελώς απαλλαγμένοι από προσκολλήσεις του πάθους. Οι σκέψεις σας δεν πρέπει να τείνουν προς κάτι κοσμικό.

Κατόπιν καθίστε σε ένα ήσυχο μέρος, κλείστε την πόρτα, πάρτε το μυαλό σας από κάθε παροδικό και μάταιο πράγμα, χαμηλώστε το κεφάλι προς το στήθος σας και μείνετε προσεκτικά μέσα στον εαυτό σας, όχι στο κεφάλι, αλλά στην Καρδιά.

Κρατώντας το μυαλό εκεί με τα εσωτερικά μάτια σας, προσέξτε την αναπνοή σας...»

Πρέπει να επαναλάβω ότι η πνευματική ζωή βασίζεται στην εσωτερική πείνα. Αφήστε αυτούς που θέλουν να ακολουθούν τη λογική να την ακολουθήσουν. Είναι παιδιά του Θεού, όχι δικά μας. Λέμε στη Εσωτερική Φιλοσοφία ότι το άτομο που πιστεύει ότι ξέρει είναι εξίσου πεπεισμένο με αυτό που ξέρει ότι ξέρει.

Ρωτήστε τους για τη Θεία Χάρη ... για τις εσωτερικές εμπειρίες ... ζητήστε τους να σας τις περιγράψουν ... τι αισθάνονται. Ρωτήστε τους για το Θεό και τη δημιουργία ... για την υπηρεσία του ανθρώπου και οι ρηχοί θα φύγουν από μόνοι τους.

Ο Παύλος έλεγε ότι όχι ο ίδιος, αλλά ο Χριστός ζούσε μέσα του. Έλεγε επίσης: «Πεθαίνω καθημερινά.» Ας προσπαθήσουμε να είμαστε σαν τον Παύλο. Να μαθαίνουμε καθημερινά, με ταπεινότητα, χωρίς να πιέζουμε την Θεία Χάρη. Κάθε στιγμή ο καθένας βρίσκεται εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Πολλοί πιάνονται στις παγίδες της επιθυμίας για υλικό πλούτο και δόξα.

Οπότε ναι. Η Βίβλος το αναφέρει, οι άγιοι το αναφέρουν. Αλλά πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο σοφίας και δεν μπορούμε να τρέξουμε γρηγορότερα από τη Θεία Χάρη. Αυτοί που διαλογίζονται αληθινά κάνουν μόνο το θέλημα του Πατέρα, δεν έχουν δική τους βούληση.

Συνεχίζεται...

Αυτό το κείμενο είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου (στα Αγγλικά) με τίτλο «Manatita, The Lantern Carrier: An Esoteric Journey to Spiritual Philosophy»  

Είναι διαθέσιμο στην Amazon (εδώ) σε μορφή κανονικού βιβλίου (Paperback) αλλά και σε e-book (Kindle Edition).

Μπορείτε να το προμηθευτείτε και στον Αλμυρό από εμένα στο φροντιστήριο και από το πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα.

Καλό εσωτερικό πνευματικό ταξίδι σε όσους το διαβάσουν! Η αγάπη μου μαζί σας!

Επίσης όσοι δεν έχετε προμηθευτεί το πρώτο βιβλίο «Παράξενες Μέρες» μπορείτε να το βρείτε:

• Στην Αθηνά, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Πρωτοπορία
• Στον Αλμυρό στο φροντιστήριο ΠΡΙΣΜΑ και στο πρακτορείο εφημερίδων του Δημήτρη Βέτσικα
• Στον Βόλο στο βιβλιοπωλείο "το κλου" , Ιάσονος και Αντωνοπούλου

On line παραγγελίες στις ιστοσελίδες των βιβλιοπωλείων Πολιτεία και Πρωτοπορία.

Για κάθε απορία, ερώτηση ή παραγγελία μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου

• στο email: arvanitisioannis99@yahoo.com
• να αφήσει μήνυμα στο inbox στο face book (Sean Ireland)
• σε ένα από τα τηλέφωνα 6974459481 και 6970258303.

Πρόσφατες δημοσιεύσεις