Όσο μεγαλύτερο το Εγώ, τόσο λιγότερος χώρος για Αγάπη και θαύματα.

Στην Εσωτερική Φιλοσοφία υπάρχει μια βασική Γνώση:

«Τα πάντα είναι Ένα.»

Όλοι μας και όλα προερχόμαστε από την ίδια Αρχική Πηγή, κι η ευτυχία μας βρίσκεται στην επιστροφή μας σε Αυτή. Η ζωή μας - και κάθε ζωή μας - είναι ένα ταξίδι στην Συνειδητοποίηση αυτής της Αλήθειας και μια ευκαιρία για τον Δημιουργό να αποκτήσει μια ακομα εμπειρία μέσα από εμάς. Μια από τις άπειρες δυνατότητες εκδήλωσής Του μέσα στην Αιωνιότητα.

Θεός, Αγάπη, ο Ένας, η Πηγή των Πάντων είναι μερικά από τα ονόματα που αποδίδονται στον Δημιουργό. Εκείνος Είναι ο Πάντα Υπάρχων στην Σιωπή της Αιωνιότητας, η Αγάπη μέσα σε Όλες τις Αγάπες, ο Αμετάβλητος και ταυτόχρονα ο συνεχώς Αλλάζων μέσα στην εξέλιξη της Δημιουργίας Του!

Αυτή την ανώτερη ευτυχία που βιώνει η αναγεννημένη ψύχη που επιστρέφει στην ενότητα με τον Δημιουργό της, περιγράφει σε αυτό το μικρό αριστούργημα ο Manatita. Ας το απολαύσουμε:

I would like to kiss You, but what

You ask, is beyond my expectations.

I want to feel Your breath against my cheeks,

Your Love stabbing my Heart with a thousand thrills!

I see ... You wish me to come alone,

To leave all my pearls and lovers behind?

Good! The rose has given me her fragrant

Garment, to serenade Your Heart.

Immortality has become tangible and holds

My hands, my caravan of shadows, are now behind me.

Aye, the one called Christ, has entered my Temple,

The fire of Buddha, melts within my soul.

O Allah! You're also here? Don't confuse me!

My Beloved smiled and said: "O Lantern, you are

The Love of all Loves, abiding in this Silence."

Αναφέρεται σε αυτή τη στιγμή της ζωής του αναζητητή, όπου κατανοεί πλέον που βρίσκεται η ευτυχία του. Σε αυτή την εσωτερική κατανόηση πως μόνο την στιγμή που θα ενωθούμε ξανά με την Πηγή μας, την στιγμή που θα αγκαλιάσουμε με όλο μας το Είναι την Αγάπη...

"I would like to kiss You,..."

"...I want to feel Your breath against my cheeks..."

... την στιγμή που θα φιλήσουμε ξανά τον Ένα και μοναδικό Εραστή που υπάρχει πραγματικά, τότε μόνο θα γνωρίσουμε μια ευτυχία αμετάβλητη στη Σιωπή της Αιωνιότητας!

Όμως:

"...but what You ask, is beyond my expectations."

Αυτό που μας ζητά η Αγάπη για να ολοκληρωθεί αυτή η ένωση μοιάζει να είναι πολύ πάνω από τις δυνατότητες μας, γιατί μας ζητά να θυσιάσουμε τον εαυτό που μέχρι τώρα έχουμε δημιουργήσει και που το μυαλό μας θεωρεί ότι είναι όλα όσα έχουμε. Η Καρδία μας, από την άλλη, που έχει προετοιμαστεί για αυτή ακριβώς την στιγμή, μέσα από την πνευματική μας προσπάθεια και τον αγώνα μας στο Εσωτερικό Μονοπάτι, γνωρίζει πως αυτή η θυσία θα είναι η Αναγέννηση μας!

Αυτή η αντίφαση υπάρχει σε αυτόν τον υπέροχο στίχο:

"Your Love stabbing my Heart with a thousand thrills!"

Οι λέξεις «μαχαιρώνω» και «συναρπάζω» είναι τόσο σοφά επιλεγμένες για να παρουσιάσουν αυτή την αντίφαση.

Κάθε μαχαιριά συνδέεται με πόνο και φόβο και δηλώνει την αγωνία μας για το τι θα ακολουθήσει μετά την εγκατάλειψη της συνήθειας και της ψευδαίσθησης της ασφάλειας που μας δίνει ο τρόπος που έχουμε μάθει να ζούμε. Αλλά υπάρχει και ο ενθουσιασμός και η χαρά για το ότι επιτελούς θα γνωρίσουμε όλα αυτά τα υπέροχα που η Κάρδια μας γνωρίζει ότι βρίσκονται πέρα από αυτό το άλμα πίστης που Εκείνος μας ζητά να κάνουμε.

Κι αυτό το βήμα πρέπει να το κάνουμε καθαροί κι απαλλαγμένοι από όλες τις ψευδαισθήσεις μας.

"I see ... You wish me to come alone,

To leave all my pearls and lovers behind?"

Απαλλαγμένοι από όλα όσα νομίζουμε ότι μας ορίζουν και είναι ο πλούτος μας. "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5, 3) όπως μας λέει κι ο Ιησούς. Απαλλαγμένοι από όλα όσα έχουμε ερωτευτεί σε αυτόν τον υλικό κόσμο, όπως είναι η δόξα, τα πάθη, η κατάκριση και τόσα πολλά άλλα - πόσους αλήθεια εραστές έχουμε!

"Good! The rose has given me her fragrant

Garment, to serenade Your Heart."

Εδώ το ρόδο είναι η Καρδιά που έχει ανθήσει μέσα από την Πνευματική φροντίδα και μας προσφέρει πλέον το δώρο της Γνώσης (το άρωμα του ρόδου) για να μπορέσει ο Αληθινός μας Εαυτός να απελευθερωθεί από τα δεσμά που τον κρατούν μακριά από την Πηγή της Ευτυχίας. Με καινούργια ενδυμασία την προσφορά και την υπηρεσία είναι έτοιμος πλέον, ο Αναγεννημένος Εαυτός μας να τραγουδήσει στην Καρδιά όλων των Καρδιών, στην Πηγή όλων των Πηγών, στην Αγάπη όλων των Αγαπών!

"Immortality has become tangible and holds

My hands, my caravan of shadows, are now behind me."

Και τότε, όταν πλέον έχουμε αρνηθεί όλα τα πάθη και τα δεσμά του εγωισμού, Ο Αληθινός Εαυτός μας κατανοεί πως δεν υπάρχει τέλος και περιορισμός στην Αγάπη, δεν υπάρχει θάνατος. Η Καρδιά συνειδητοποιεί ότι γίνεται Αθάνατη όταν παραδοθεί άνευ όρων στην Αγάπη, όταν σταθούμε Αναγεννημένοι μπροστά στο Φως της Αγάπης Του. Τότε με το Φως μπροστά μας όλες οι σκιές είναι πίσω μας, καμία μπροστά μας ή στο πλάι μας, μόνο πίσω μας! Τι υπέροχη εικόνα! Και τότε ακομα κι αυτό το καραβάνι των σκιών που μας ακολουθούσε αποκτά το νόημά του, γιατί είναι αυτό που μας ταξίδεψε μέχρι την Αναγέννηση μας.

"Aye, the one called Christ, has entered my Temple,

The fire of Buddha, melts within my soul.

O Allah! You're also here? Don'tconfuseme!"

Εκείνη τι στιγμή που αποκτάμε την συνείδηση ότι είμαστε αδιαίρετο κομμάτι της Αγάπης του Ενός, νιώθουμε την ενότητα μας με όλες της μεγάλες μορφές τη Θεϊκής Αγάπης που εκδηλώθηκαν σε τούτο τον υλικό κόσμο. Νιώθουμε τον Χριστό που εισέρχεται στο Ναό της Ψυχής μας και γίνεται ένα με εμάς. Νιώθουμε τη φωτιά της Αγάπης του Βούδα να λιώνει τα τελευταία απομεινάρια των σκέψεων του χωρισμού. Νιώθουμε το υπέρτατο Θαύμα! Νιώθουμε να είμαστε ένα με Εκείνον που είναι το Ένα, κι αυτό ακομα κι εκείνη την υστάτη στιγμή μας μπερδεύει. Αναρωτιόμαστε:

« Πως είναι δυνατόν Εγώ, ο μικρός, ο ασήμαντος να γίνομαι ένα με Εσένα Θεέ μου;!»

"My Beloved smiled and said: "O Lantern, you are

The Love of all Loves, abiding in this Silence.""

Κι Εκείνος θα μας πει:

Εσύ είσαι Εγώ κι Εγώ είμαι εσύ, από πάντα Ένα. Από πάντα ήσουν η Αγάπη μέσα σε όλες τις Αγάπες. Χρειάστηκε να ταξιδέψεις άπειρα ταξίδια για να κατανοήσεις τελικά πως μέσα από όλες τις μεταβολές σου, από όλες τις επιλογές σου αυτή η Αγάπη είναι αμετάβλητη στην Ησυχία της Αιωνίας Στιγμής του Τώρα.

Για μένα αυτό είναι πολλά παραπάνω από ένα υπέροχο ποίημα.

Είναι το χαμόγελο της Ψυχής, μπροστά στον καθρέπτη της Αγάπης, όταν αντικρίζει το πρόσωπο του Θεού και ξέρει πως αυτό δεν είναι ένα είδωλο αλλά η αληθινή της εικόνα!

Είναι μια υπενθύμιση πως όλοι είμαστε η Αγάπη. Έτσι δεν υπάρχει κανείς άλλος, κανείς εχθρός, κανείς ξένος, κανείς αδελφός ή αδελφή μόνο η Αγάπη.

Ειλικρινά διαβάζοντας αυτό το ποίημα θέλω να αγκαλιάσω όλο τον κόσμο κι έτσι να αγκαλιάσω εμένα δηλαδή να αγκαλιάσω το Θεό!

Αυτή την δύναμη έχει ο λόγος της Αγάπης κι ευχαριστώ τόσο πολύ τον αδελφό μου Manatita που για άλλη μια φορά γίνεται εκφραστής αυτού του λόγου και μου θυμίζει πως πάντα ήμουν η Αγάπη όλων των Αγαπών!

Ευγνωμοσύνη!

Πρόσφατες δημοσιεύσεις