«Μην τους ακούς ότι η ζωή είναι άδικη. Προσπαθούν να καλύψουν τις δικές τους αδικίες. Αν κάνεις αυτό που πρέπει, η ζωή θα σου δώσει με σοφία αυτό που πρέπει.» - Sean Dragon

  Η ευτυχία είναι πολύ παράξενο «πράγμα». Αν ρωτήσετε εκατό ανθρώπους να σας την προσδιορίσουν πιθανώς θα λάβετε εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Προσπαθήστε να την ορίσετε και εσείς και θα το καταλάβετε. Μοιάζει να είναι τόσο διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο άλλα ακόμα και για τον ίδιο άνθρωπο στα διάφορα στάδια της ζωής του. Για παράδειγμα αν ρωτήσεις έναν άπορο και άστεγο άνθρωπο, είναι πιθανό να σου πει πως ευτυχία είναι ένα πιάτο φαγητό κι ένα ζεστό κρεβάτι. Μάλλον δεν θα σου απαντήσει το ίδιο ένας εύπορος άνθρωπος. Πιθανώς ούτε ο ίδιος ο άστεγος θα σου δώσει την ίδια απάντηση αν μετά από ένα γύρισμα της ζωής βρεθεί να είναι κι αυτός ευκατάστατος. Άλλα πράγματα νιώθουμε να μας κάνουν ευτυχισμένους στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, άλλα στην εφηβική μας ηλικία, άλλα στα πρώτα νεανικά μας χρόνια και πάει λέγοντας.

  Φαίνεται πως το μόνο σταθερό στην ευτυχία είναι ότι όλοι μας την αναζητούμε συνεχώς και η εύρεση της είναι ο σκοπός της ζωής μας. Άλλωστε, τι άλλο προσπαθούμε καθημερινά περισσότερο, από το να νιώσουμε έστω και μερικές στιγμές ευτυχίας, όπως αυτές ορίζονται από τον καθένα μας.

  Τι είναι άραγε αυτό που κάνει την ευτυχία να φαίνεται τόσο σχετική και όχι απόλυτη και ίδια για όλους;

  Μια πρώτη απάντηση σε αυτό θα μπορούσε να είναι η ίδια η ζωή! Εκείνη, με τις δυσκολίες που μας βάζει συνεχώς, μας αναγκάζει να επαναπροσδιορίζουμε συχνά τι είναι ευτυχία, αφού πρώτα από όλα φαίνεται να είναι η εκπλήρωση των βασικών μας αναγκών. Πώς να είσαι ευτυχισμένος όταν πεινάς ή κρυώνεις ή πονάς ή... Υπάρχουν τόσα πολλά «ή» ακόμα που μπορούν να περιγράψουν πράγματα και καταστάσεις που σχετίζονται με την απόκτηση της ή την απώλειά της. Μερικές φόρες μάλιστα μέσα από τη συνεχή πάλη με τις δυσκολίες της ζωής, και την πνευματική και σωματική εξουθένωση που αυτή η πάλη μπορεί να φέρει, καταλήγουμε να θεωρούμε ως ευτυχία απλά την επιβίωση, όπως στο παράδειγμα του άστεγου που αναφέραμε.

  Μια άλλη απάντηση θα ήταν η διαφορετικότητα μας. Ο καθένας μας έχει την δική του προσωπικότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά, τα δικά του όνειρα και στόχους. Η ζωή μας είναι προσπάθεια να πραγματοποιήσουμε τους στόχους και τα όνειρα αυτά και συχνά καταλήγουμε να θεωρούμε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται άμεσα από την εκπλήρωση τους. Πολλές φορές όμως, όταν εμείς βάζουμε στόχους, η ζωή τους βλέπει και γελά! Για να μας δοκιμάσει βάζει στο δρόμο μας καινούργια εμπόδια που κάνουν όλο και πιο δύσκολη την επίτευξη τους. Έτσι αναγκαζόμαστε συχνά, για να αποφύγουμε αυτά τα εμπόδια, να αλλάξουμε κατεύθυνση, χωρίς να είμαστε όμως σίγουροι για το που πρέπει να πάμε κι ίσως ούτε για το που πραγματικά πάμε! Έτσι για τους περισσότερους από εμάς η ζωή καταλήγει να μοιάζει με ένα λαβύρινθο, από τον οποίο προσπαθούμε αγωνιωδώς να βγούμε, θεωρώντας ότι στην έξοδο του υπάρχει η πολυπόθητη ευτυχία μας.

  Είναι όμως αλήθεια έτσι τα πράγματα; Είναι η ζωή τόσο σκληρή ώστε να κάνει σχεδόν αδύνατη την επίτευξη της ευτυχίας μας; Μιας ευτυχίας που μοιάζει να είναι τόσο ουσιώδης για την ύπαρξη μας! Μήπως η ζωή θέλει να μας πει ότι δεν έχουμε μόνιμο δικαίωμα στην ευτυχία, όπως κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει διάφοροι λάτρεις των ενοχών;

  Δεν συμφωνώ με τίποτα από τα παραπάνω γιατί γνωρίζω πως η ευτυχία βρίσκεται πάντα μέσα μας και περιμένει να την χαρούμε. Είναι τοποθετημένη εκεί από Τον Δημιουργό μας, είναι το Δώρο της Αγάπης Του και η Σφραγίδα Του στα δημιουργήματα του, στα παιδία Του. Θησαυρός αιώνιος και άφθαρτος, αλλά δυστυχώς πολύ εύκολο να σκεπαστεί από τους περισπασμούς της ζωής, τα πάθη και τον εγωισμό και τελικά σχεδόν να ξεχασθεί.

  Αυτός ο θησαυρός είναι ο πραγματικός μας Εαυτός, το παιδί του Θεού που υπάρχει μέσα μας, ο Εντός Θεός. Είναι η σύνδεση μας με Εκείνον που είναι η ανεξάντλητη πηγή των πάντων, άρα και ανεξάντλητη πηγή της ευτυχίας μας. Η επαφή μας με αυτόν τον εσωτερικό Εαυτό μας, με τον Θεό μέσα μας, δημιουργεί τις αληθινές στιγμές ευτυχίας. Η επανένωση μας με αυτόν μας οδηγεί στην μόνιμη κατάσταση πραγματικής ευτυχίας. Αυτό δεν μπορεί να μας το στερήσει κανένας παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Γιατί κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει από το Θεό που υπάρχει μέσα μας, αλλά εμείς μπορούμε να ξεχάσουμε ή να αρνηθούμε την ύπαρξη Του.

 Γιατί τότε, θα ρωτήσει κάποιος, οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν την ζωή τους βιώνοντας μόνο λίγες παροδικές στιγμές ευτυχίας και όχι μια διαρκή κατάσταση ευτυχίας;

  Η απάντηση είναι απλή και δύσκολη μαζί.

  Το απλό μέρος της είναι ότι έχουμε ξεχάσει την ύπαρξη του ενός πραγματικού εσωτερικού μας Εαυτού. Ναι το έχουμε ξεχάσει. Ζούμε ως σχιζοφρενείς τις ζωές μας. Ζούμε ως πολλαπλές προσωπικότητες που κάθε μια από αυτές αναλαμβάνει ευκαιριακά την κυριαρχία στην ζωή μας και δεν αφήνει το πραγματικό μας Εαυτό να εκδηλωθεί. Έτσι ζούμε. Σαν σχιζοφρενείς. Δεν χρειάζεται να πω πολλά για να το υποστηρίξω. Απλά ρίξτε μια ματιά στις ζωές μας και στον κόσμο που έχουμε δημιουργήσει.

 Το δύσκολο μέρος της απάντησης είναι το γιατί. Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το γιατί μέσα από ένα παράδειγμα. Σκεφτείτε το εξής:

  Σε ένα μικρό πατάρι, στο φτωχικό σας σπίτι υπάρχει ξεχασμένο ένα σεντούκι με χρυσές λίρες. Ένας αμύθητος θησαυρός. Υπάρχει εκεί από τους προγόνους σας, για γενιές ολόκληρες, αλλά για την προστασία του, οι άνθρωποι τις οικογένειάς σας, δεν μιλούσαν ποτέ ανοικτά για αυτό. Έτσι με την πάροδο του χρόνου η ύπαρξη του ξεχάστηκε, με αποτέλεσμα να ζείτε την ζωή σας φτωχικά, προσπαθώντας με κόπο να ικανοποιήσετε τις ανάγκες της οικογένειάς σας. Παρότι αγωνίζεστε καθημερινά, η οικογένεια σας στερείται βασικά αγαθά όπως είναι η σωστή διατροφή, η μόρφωση, η υγεία, η ψυχαγωγία και πολλά αλλά. Κι αυτό συμβαίνει ενώ έχετε έναν θησαυρό που θα μπορούσε να καλύψει με το παραπάνω όλες αυτές τις ανάγκες. Όμως έχετε ξεχάσει την ύπαρξη του. Δεν είναι τόσο κρίμα!

  Σκεφτείτε τώρα μια λεπτομέρεια την όποια θα σας ζητήσω να θυμηθείτε ξανά στην συνέχεια. Πόσο βοηθητικό ή και σωτήριο θα ήταν να υπάρχει κάπου στο σπίτι ένα μικρό κάδρο με μια επιγραφή που να γράφει:

«Μην ξεχνάς το θησαυρό στο πατάρι.»

  Θα πει κάποιος: «Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί θα μπορούσε να γίνει αφορμή για ληστεία αν το έβλεπε κάποιος επισκέπτης που δεν έπρεπε.»

 Δεν θα διαφωνήσω. Ας κάναμε την επιγραφή λοιπόν πιο «μυστική», έτσι ώστε μόνο όσοι γνωρίζουν να μπορούν να την καταλάβουν και να θυμούνται. Για παράδειγμα:

«Σε ένα μικρό πατάρι όλα τα όνειρα έχουνε χωρέσει.»

ή ακόμα καλύτερα:

«Μην ξεχνάς πως όλα όσα χρειάζεσαι υπάρχουν έτοιμα για σένα.»

  Δεν θα ήταν πραγματικά μεγάλη βοήθεια κάτι τέτοιο; Δυστυχώς όμως δεν είχατε φροντίσει για μια τέτοια επιγραφή και τώρα ο θησαυρός έχει ξεχαστεί! 

  Έτσι πιστεύω πως μπορούμε να ζήσουμε μια συνεχή κατάσταση ευτυχίας, αλλά απλά έχουμε ξεχάσει το πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό.

  Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να απαντήσουμε σε αυτό το γιατί. Γιατί έχουμε ξεχάσει αυτόν «θησαυρό». Ας προσπαθήσουμε να δούμε πως μπορούμε να το διορθώσουμε. Πως μπορούμε να θυμηθούμε και να χρησιμοποιήσουμε ξανά τον πλούτο που είναι έτοιμος για εμάς, να διεκδικήσουμε την ευτυχία που δικαιωματικά και «κληρονομικά» μας ανήκει!

  Αρχικά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχει η πραγματική ευτυχία και η ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς μαθαίνουμε από μικροί να κυνηγάμε την δεύτερη με αποτέλεσμα αυτό να μας αποπροσανατολίζει και τελικά να ξεχνάμε την πρώτη. Μας μαθαίνουν να κυνηγάμε την ψευδαίσθηση της ευτυχίας γιατί αυτό μας κάνει εύκολα χειραγωγήσιμους. Το να κυνηγάμε όμως την ψευδαίσθηση της ευτυχίας σημαίνει ότι κυνηγάμε κάτι απατηλό, ένα φάντασμα ουσιαστικά! Και όταν κυνηγάς ένα φάντασμα είναι λογικό να καταλήγεις με ένα αίσθημα κενότητας. Αντί να γεμίζεις από ευτυχία αδειάζεις από την συνειδητοποίηση ότι αυτό που αναζητούσες ήταν ένα ψέμα. Πιστεύω πως όλοι μας το έχουμε νιώσει. Όλοι μας έχουμε συνδέσει, κάποιες τουλάχιστον φορές, την ευτυχία με υλικά αγαθά όπως πλούτη, φήμη, εξωτερική ομορφιά, «καλή ζωή» και όλα αυτά που αντιπροσωπεύουν τον κόσμο που παρουσιάζουν οι διαφημίσεις. Ακόμα κι αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε κάποια από αυτά, σύντομα διαπιστώνουμε πόσο παροδική είναι αυτή η ευτυχία και πόσο ανικανοποίητους μας αφήνει τελικά. Δείτε γύρω μας πόσοι διάσημοι, όμορφοι, πλούσιοι άνθρωποι, που ζουν την ζωή που εμείς ονειρευόμαστε, καταλήγουν στην κατάθλιψη, στα ναρκωτικά, στη σεξουαλική διαφθορά, στην υπερβολή, στην αυτοκτονία.

   Σκεφτείτε όμως την ευτυχία που νιώσατε όταν λάβατε ή (ακόμα περισσότερο) όταν δώσατε πραγματική, ανιδιοτελή αγάπη! Την ευτυχία που φέρνει μια αγκαλιά από ένα αγαπημένο πρόσωπο, ένα αληθινό και καθαρό χαμόγελο, ένα ευχαριστώ που είπατε ή ακούσατε. Την ευτυχία που νιώσατε όταν προσφέρατε το χέρι σας σε κάποιον για να σηκωθεί. Όταν βλέπετε το γέλιο σε ένα παιδικό πρόσωπο ή τα χρώματα του ουρανού το δειλινό. Αυτή η ευτυχία είναι αληθινή, βαθειά, αναζωογονητική και το βασικό, είναι ελεύθερη για όλους. Όλα αυτά ευχαριστούν τον εσωτερικό μας Εαυτό. Τον Εαυτό μας που όπως είπαμε μας συνδέει με την Πηγή των Πάντων, με τον πυρήνα της ύπαρξης της ίδιας. Κι ότι κάνει ευτυχισμένο τον εσωτερικό μας Εαυτό δεν ξεθωριάζει ποτέ, δεν χάνεται, δεν φθείρεται και μένει για πάντα μέσα μας. Προστίθεται στον θησαυρό μας και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ξανά και ξανά.

  Είναι πολλές οι φορές που έχω «πιάσει» τον εαυτό μου να ανασύρει στιγμές αγάπης όπως το πρώτο φιλί με τον ερώτα της ζωής μου, την τελευταία αγκαλιά με τον πατέρα μου που έχει φύγει, το πρώτο «μπαμπά» που άκουσα. Κάθε τέτοια στιγμή νιώθω την ίδια ακριβώς ευτυχία που ένιωσα κι όταν συνέβησαν αυτά. Αυτή την ευτυχία δεν μπορεί να μου την στερήσει κανένας. Ούτε ο χρόνος μπορεί, ούτε οι δυσκολίες μπορούν. Είναι ο θησαυρός της ψυχής μου. Αιώνιος και άφθαρτος. Κι αυτό γιατί όλες αυτές οι στιγμές είναι οι δικές μου προσφορές, τα δικά μου δώρα, στον Δημιουργό της Αγάπης. Με συνδέουν ξανά με Εκείνον και ανοίγουν ξανά τα κανάλια της χαράς για να γεμίσουν την ζωή μου. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας έχετε τον δικό σας αντίστοιχο θησαυρό.

  Αρά τελικά αυτό που αλήθεια χρειάζεται να κάνουμε για να βρούμε ξανά την διαρκή και πραγματική ευτυχία είναι να θυμίζουμε στον εαυτό μας το που βρίσκεται αυτή. Έτσι αυτός δεν θα παρασύρεται από τις ψευδαισθήσεις που τον πολιορκούν συνεχώς με σκοπό να τον οδηγήσουν πιο βαθιά στον λαβύρινθο. Να του θυμίζουμε ότι η ευτυχία είναι μέσα μας και μπορούμε να βρισκόμαστε σε συνεχή επαφή μαζί της. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής, μπορούμε να είμαστε παράλληλα ευτυχισμένοι. Ένα από τα ρητά που έχω δημιουργήσει για να το θυμίζω αυτό στον εαυτό μου είναι το εξής:

«Η αγάπη είναι η καλύτερη πυξίδα.»

  Όποτε νιώθω χαμένος και δεν ξέρω ποιον δρόμο να ακολουθήσω, ψιθυρίζω στον εαυτό μου τα λόγια αυτά, ηρεμώ και βρίσκω ξανά το δρόμο μου, ακλουθώντας την αγάπη. Έτσι δεν βαδίζω στην τύχη, ξέρω που πηγαίνω, ακόμα κι αν η ζωή με τα «παιχνίδια» της με αναγκάσει να αλλάξω το δρόμο μου. Γιατί ξέρω ότι αυτό που θα επέλεγε η αγάπη θα ήταν το καλύτερο και για μένα. Αυτό το ρητό είναι για μένα είναι η επιγραφή στο μικρό κάδρο που σας ζήτησα να θυμηθείτε. Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πολλά ρητά που έχω δημιουργήσει σαν «επιγραφές ασφαλείας». Τα ρητά αυτά αποτελούν ίσως τον μίτο που η ψυχή μου, σαν μια άλλη Αριάδνη, μου έχει χαρίσει για να με βοηθήσει στην έξοδο από τον δικό μου λαβύρινθο. Για να μην ξεχάσω τον δικό μου θησαυρό. 

  Κι έτσι φτάνουμε στην δική μου απάντηση στο πως μπορούμε να θυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας τον δρόμο προς την ευτυχία του. Η απάντηση είναι να δημιουργήσουμε επιγραφές! Επιγραφές που θα λειτουργούν όπως οι οδικές ταμπέλες που σε καθοδηγούν να βρεις τον προορισμό σου όταν ταξιδεύεις σε ένα άγνωστο μέρος. Οι επιγραφές αυτές είναι μικρά ρητά τα οποία θα μας θυμίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιοι αληθινά θέλουμε να γίνουμε. Αυτά τα ρητά μπορεί να είναι λόγια κάποιον άλλων ανθρώπων (κομμάτια της σοφίας που απέκτησαν στο δικό τους ταξίδι) ή δίκες μας σκέψεις. Είναι φράσεις που μπορούμε να βρούμε παντού γύρω μας ή να τις δημιουργήσουμε εμείς με αφορμή εξωτερικά ερεθίσματα.

  Πιστεύω πως το Σύμπαν, με την αγάπη του για μας, φροντίζει πάντα να μας αφήνει τέτοια μηνύματα. Τις περισσότερες φόρες μάλιστα αυτά βρίσκονται σε κοινή θέα. Έτσι αν δώσουμε την κατάλληλη προσοχή, μπορούν να γίνουν δίκες μας πυξίδες. Φράσεις από ένα βιβλίο που διαβάσαμε, στίχοι από ένα τραγούδι που ακούσαμε, ένα μήνυμα γραμμένο πάνω σε ένα τοίχο, παντού. Μπορεί να υπάρχει ένα μήνυμα για εμάς στα πιο απίθανα σημεία.

  Δεν θα ξεχάσω ποτέ, για παράδειγμα, το πώς ανακάλυψα την κατάλληλη στιγμή ένα από τα αγαπημένα μου, πλέον, ρητά. Περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου και η απογοήτευση με αγκάλιαζε επικίνδυνα. Τότε καθώς παρακολουθούσα έναν αγώνα ποδοσφαίρου μιας αγαπημένης ομάδας, ο φακός έκανε ζουμ σε έναν από τους σπουδαίους παίκτες της ομάδας αυτής. Κι εκεί στο λαιμό του παίκτη αυτού, υπήρχε το μήνυμα για μένα που με έκανε να «ξυπνήσω» από την μιζέρια στην οποία είχα αφήσει τον εαυτό μου να βυθίζεται. Ήταν ένα τατουάζ που έγραφε στα Πορτογαλικά: «tudo passa» που σημαίνει «τα πάντα περνάνε». Εκείνη την στιγμή με έκανε να θυμηθώ πως τα άσχημα αλλά και τα καλά δεν κρατάνε για πάντα, για αυτό πρέπει να ζούμε την στιγμή. Ευχαρίστησα το Σύμπαν για την αγάπη και την σοφία του και άλλαξα αμέσως στάση απέναντι στο πρόβλημα με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να επιστρέψω στην ευτυχία.

  Σε μια άλλη περίπτωση, λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα μου, περίμενα στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου να συναντηθώ με τον γιατρό που τον είχε στηρίξει σε όλη την μάχη του με τον καρκίνο. Ήθελα να τον ευχαριστήσω και να τακτοποιήσω τις τελευταίες εκκρεμότητες. Ένιωθα ακόμα πληγωμένος και θλιμμένος από την απώλεια και σκοτεινά σύννεφα σκίαζαν την ψύχη μου. Είχα αφήσει την ευτυχία να απομακρύνεται από μένα με δικαιολογία αυτό το χτύπημα της μοίρας. Πήρα στα χέρια μου ένα περιοδικό που βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι στην αίθουσα αναμονής, με σκοπό να περάσω την ώρα μου και να «ξεχαστώ». Το συγκεκριμένο περιοδικό μου τράβηξε την προσοχή γιατί στο εξώφυλλο έγραφε σε κάποιο σημείο πως περιέχει μια συνέντευξη με μια από τις πιο αγαπημένες μου προσωπικότητες, τον Δαλάι Λάμα. Το άνοιξα στην σελίδα της συνέντευξης και αμέσως τα μάτια μου έπεσαν σε έναν υπότιτλο με έντονα γράμματα που έλεγε:

«Όταν χάνεις, μη χάνεις και το μάθημα από αυτό που έζησες.»

  Αμέσως κατάλαβα το μήνυμα που τόσο όμορφα μου είχε προσφερθεί. Από το μυαλό μου πέρασαν όλα εκείνα που είχα κερδίσει και είχα μάθει μέσα από αυτή την άνιση μάχη. Το πόσο κοντά ήρθα με τον πατέρα μου, το πώς για πρώτη φορά μέσα από αυτή την μάχη μου είπε πως ήταν περήφανος για μένα και για αυτά που είχα καταφέρει. Θυμήθηκα πως μέσα σε αυτό τον χρόνο που παλέψαμε μαζί τον καρκίνο, ζήσαμε τόσες ωραίες στιγμές που δεν είχαμε ζήσει ποτέ τα προηγούμενα τριάντα χρόνια και που ίσως δεν θα ζούσαμε ποτέ αν δεν συνέβαινε αυτό το ξαφνικό χτύπημα. Έμαθα τόσα πολλά από τον πατέρα μου εκείνο το διάστημα που με βοήθησαν να γίνω καλύτερος άνθρωπος και σίγουρα μου έδειξαν πως θα μπορούσα να προσπαθήσω να γίνω εγώ ένας καλύτερος πατέρας. Συνειδητοποίησα λοιπόν πως σε αυτή την μάχη, ή καλύτερα και σε αυτήν τη μάχη, είχα κερδίσει περισσότερα από όσα είχα χάσει, έπρεπε μόνο να χρησιμοποιήσω τα μαθήματα που μου προσφέρθηκαν. Κατάλαβα πως μπορεί να είχα χάσει την υλική παρουσία του πατέρα μου αλλά είχα κερδίσει την αιωνία σύνδεση με την αθάνατη ψυχή του και είχα προσθέσει θετικά κομμάτια στην δική μου ψυχή. Όλα αυτά συνέβησαν, μέσα μου, σε δευτερόλεπτα. Ήταν λες και μόλις διάβασα αυτές τις τόσο σοφά διατυπωμένες λέξεις, ο χρόνος μέσα στο μυαλό μου άλλαξε τόσο ώστε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπόρεσα να ξαναζήσω όλα αυτά που περάσαμε μαζί με τον πατέρα μου και να κάνω την αποτίμηση τους. Έτσι ένιωσα ξανά, σε μια στιγμή, την ευτυχία να με γεμίζει. Ένιωσα τόσο όμορφα που ασυναίσθητα άρχισα να γελάω. Και κατάλαβα πως γελούσα από το περίεργο βλέμμα της κύριας που καθόταν δίπλα μου στον καναπέ της αίθουσας αναμονής εκείνου του ευλογημένου ιατρείου, όπου αποχαιρέτησα τον πατέρα μου όπως του άξιζε. Κι όλα αυτά γιατί βρέθηκε μπροστά μου αυτή η φράση-οδηγός που με έβαλε ξανά στον δρόμο μου. Στο δρόμο της ευτυχίας μου.

  Οι «πινακίδες» λοιπόν είναι εκεί. Είναι γύρω μας και μέσα μας. Περιμένουν με υπομονή να τις δούμε και να τις χρησιμοποιήσουμε ή να δημιουργήσουμε εμείς τις δίκες μας που θα μας ταιριάζουν καλύτερα. Έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε το δικό μας σχέδιο εξόδου από τον «λαβύρινθο» της ζωής. Θα μπορέσουμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας τι πραγματικά είναι ευτυχία όταν οι δυσκολίες προσπαθούν να μας βγάλουν από τον δρόμο μας. Θα γίνουν τα δικά μας μυστικά συνθήματα επικοινωνίας με τον εσωτερικό Θεϊκό Εαυτό μας, που θα μας θυμίζουν ποιοι πραγματικά είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε. Ποιοι δεν είμαστε και ποιοι δεν θέλουμε να γίνουμε.

  Μην αφήνετε τον θησαυρό σας να ξεχαστεί. Φτιάξτε τώρα τις δικές σας πινακίδες. Θυμηθείτε τον Εαυτό σας. Και μην ξεχνάτε:

«Το μόνο εμπόδιο στα θαύματα είναι η δική μας στάση.»

- Sean Dragon

Συνεχίζεται...

Ημερομηνία: 2018-02-10 17:16
Το Όνομά σας: Rory.Nik
Email αν θέλετε: rory-1991@hotmail.com
Μήνυμα ή σχόλιο: Ακόμα ένα υπέροχο κείμενο με τόσα διδάγματα και θησαυρούς που θα μας βοηθήσουν στην εύρεση της προσωπικής μας ευτυχίας. Σε ευχαριστούμε που μας δίνεις το έναυσμα να αναζητήσουμε μέσα μας, όλα αυτά τα υπέροχα που έχουμε ξεχάσει...!! Αστείρευτη πηγή αγάπης και θετικής ενέργειας τα κείμενα σου!

Sean Dragon: Τιμή μου τα λόγια σου. Σε ευχαριστώ. Το θεωρώ υποχρέωση μου να προσφέρω ότι μου έχει προσφερθεί. Κι έναν άνθρωπο να βοηθήσω να πάει λίγο πιο κοντά στην Αγάπη και την ευτυχία του θα νιώθω ευλογημένος. Οι καρποί της Αγάπης είναι η θεϊκή τροφή που αναζητά η ψυχή μου. 

Μήνυμα ή σχόλιο: πάρα πολύ συγκινητικό αγγίζει πολλές ψυχές. 

Sean Dragon: Σε ευχαριστώ Νατάσα μου. Είναι σημαντικό για μένα αυτό...

Πρόσφατες δημοσιεύσεις